giovedì 2 febbraio 2017

CUNTU SICILIANU (Raccolta Giuseppe Pitré)



LU MUNACHEDDU

Ora cuntu un cuntu chi fa scantari pocu mancu; èsti lu cuntu di lu Munacheddu.
Si cunta e si riccunta ca cc'eranu 'na vota dui munaceddi. Sti dui munaceddi ogn'annu jianu a la cerca: uno era cchiù granni e uno era cchiù nicu. Ogn'annu jianu a la cerca, ca jèranu puvireddi. 'Na vota sgarraru la via; un viulazzu tintu tintuni. Lu nicu dissi a lu granni: — «'Un è lu violu nostru, chistu.» — «Avogghia, caminamu.»
Caminannu vittiru 'na grutta grannissima, e cc'era n'armalu chi facía focu; ma iddi 'un si lu cridevanu ch'era n'armalu. Dici: — «Ora si nni jemu ddocu a ripusari.» — Traseru, e cc'era st'armalu ch'ammazzava pecuri (ca avia pecuri) e la jardiava. Comu traseru chisti, st'armalu ammazzau 'na vintina di pecuri, li jardiau. — «Manciàti!» — «'Un vulemu manciari, ca 'un avemu fami.» — «Manciàti v'haju dittu!» Accabbata ca si manciaru tutti sti pecuri lu diavulu si susíu (ca dd'armalu era diavulu); iddi si curcaru, e iddu, l'armalu, iju a pigghiari 'na petra grannissima, la misi davanzi la grutta, pigghiau un ferru grannissimu puntutu puntutu, lu jardíu, e cci lu nfilau 'nta lu coddu a lu granni di li munaceddi, lu jardiau e si lu vulia manciari cu lu nicu. — «Nu nni vogghiu manciari, ca sugnu sàturu,» dici lu nicu. — «Susi, masinnò a tia ammazzu.»
Lu mischineddu pi lu scantu si susíu, si misi 'n tavula, pigghiava, lu mischinu, un pizzuddu, e facia finta ca manciava, e jittava 'n terra, e jittava 'n terra. — «Maria! sugnu sàturu, veru.»
A la notti lu banientu pigghia lu ferru, lu quadiau e cci lu ficca 'nta l'occhi; l'occhi cci sbudiddaru tutti. — «Ah! ca m'ammazzau!» Lu banientu si 'nfilau 'nta la lana di li pecuri pi lu scantu; a tantuni a tantuni l'armalu va a leva la petra di la grutta e nesci tutti li pecuri a una a una. Vinni la pecura unn'era lu banientu, e lu banientu 'un cc'era cchiù. Si nni iju 'n Trapani, a mari. Cc'eranu 'n Trapani tutti li varchi, e li vara. Dici iddu: — «Ora facìtimi mettiri ddocu e vi lu cuntu.» Si misi 'nta na varca; l'armalu lu iju a piscari, e li marinara misiru a curriri varca varca. 'Nta mentri curri, pigghia 'na petra di pettu, iddu, ca era orvu, cadíu e si rumpíu la testa. Lu mari, a quantu sangu cci niscíu a chistu, si russiau tuttu. Lu picciottu si nni iju, e l'armalu arristau ddà.
E accabbau lu cuntu.


Nessun commento: